146. Provinciaal afvalstoffenplan Noord-Holland

Het provinciale afvalstoffenplan (PAP) moet worden opgesteld voor de tweede planperiode: 1989 – 1994.   

Procedure en adviezen

Opmerkingen bij de advisering

Het ontwerp-afvalstoffenplan, dat tegelijk met het MER ter inzage gelegd, was geconcentreerd op twaalf strategische beslissingen, waarin het beleid van de provincie was uitgewerkt. Het ging daarbij onder andere om het gescheiden inzamelen van groente-, fruit- en tuinafval en de compostering daarvan, het beëindigen van de afvoer naar de VAM, de bouw van verbrandingsinstallaties en het beperken van storten. Voor het bouw- en sloopafval zou het beleid worden gericht op bevordering van de gescheiden aanvoer van componenten naar verwerkingsinrichtingen, op hergebruik en op milieuhygiënisch verantwoorde en doelmatige verwerking van de reststoffen. 

De Commissie sprak in het toetsingsadvies grote waardering uit voor get gebruik van strategische beslissingen en de schat aan informatie in het MER. De inhoud van het MER was echter niet afgestemd op de beslissingen in het ontwerp-plan en onevenwichtig voor de verschillende milieuaspecten. Er was blijkbaar geen wisselwerking geweest tussen de opstellers van het MER en van het concept-PAP. De Commissie stelde daarom voor een aanvulling op het MER uit te brengen voor de beslissing in Provinciale Staten.

Voor de vaststelling van het PAP op 13 februari 1989 is een hoofdstuk toegevoegd over de milieuhygiënische consequenties van de strategische beslissingen.

De ervaringen met deze m.e.r.-procedure zijn mede basis geweest voor nadere beschouwingen over de rol van m.e.r. bij provinciale afvalstoffenplannen binnen de Commissie m.e.r.1

Provinciale Staten hebben op 11 juni 1990 een onderzoekprogramma vastgesteld voor de uit te voeren m.e.r.-evaluatie. Het programma is opgesteld met steun van het Ministerie van VROM. Het is bedoeld als een concreet voorbeeld voor toepassing elders2. Het verslag van het evaluatieonderzoek werd bekendgemaakt op 24 januari 1992. Daaruit bleek dat de hoeveelheid afval die in Noord-Holland in 1989 en 1990 was vrijgekomen aanmerkelijk meer was dan op grond van het tweede PAP werd verwacht. De in het tweede PAP geformuleerde doelstellingen dat per 1993 het afvalaanbod niet meer zou stijgen achtte de provincie dan ook niet haalbaar.

Met de in aanbouw zijnde vuilverbrandingsinstallatie Amsterdam-West3 verwachtte men voldoende verwerkingscapaciteit voor huisvuil beschikbaar te hebben.

Een vergelijking tussen het GFT-aanbod en de verwerkingscapaciteit gaf een aanzienlijke discrepantie te zien voor de daaropvolgende jaren. Het evaluatieverslag constateerde dat er ten aanzien van het in kaart brengen van de milieueffecten van de afvalverwijdering nog veel leemten in kennis bestonden. Dit werd vooral veroorzaakt door onvoldoende informatie van de beheerders van de diverse afvalverwerkende inrichtingen. Daarin zou geleidelijk verbetering moeten komen, omdat voor de grootschalige installaties waarover met m.e.r. was of zou worden besloten, eveneens een evaluatieverplichting zou gaan gelden. Deze evaluaties zouden aandachtspunten opleveren die in een volgende evaluatie van het MER van het tweede PAP zouden worden meegenomen.

1 Jaarverslag van de Commissie m.e.r. 1989, hoofdstuk 5. 

2 Brochure over het opstellen van het evaluatieonderzoeksprogramma bij milieueffectrapportage voor afvalstoffenplannen. MER-reeks nr. 37, 1990, Staatsuitgeverij/DOP, Den Haag.

3 Zie project 165.

Betrokken partijen

Samenstelling van de laatste werkgroep

Voorzitter: ir. Karel Veldhuis
Werkgroepsecretaris: ir. Rien Rense

Initiatiefnemer en Bevoegd gezag

Overige gegevens

Gebied: Nederland, provincie Noord-Holland

Categorieën Besluit m.e.r.

Bijgewerkt op: 31 aug 2007